Dit is een leuk en wel heel erg actueel onderwerp. Waar ik van alles van vind, maar dat zal u niet verbazen. De recruitmentwereld zou vrouwen discrimineren, zo lees ik vandaag links en rechts. Breaking news!
De veelgeroemde Intelligence Group, die hier ook vaker door de jaren heen wordt aangehaald, heeft becijferd dat mannen veel vaker worden benaderd dan vrouwen voor een baan. “Waarom dat zo is, weten we niet”, zegt Geert-Jan Waasdorp van Intelligence Group. “Het kan met vindbaarheid en profilering te maken hebben, maar ik vermoed dat er onbewust ook andere zaken spelen.”. Nou, dat laatste kan ik na meer dan dertig jaar No Nonsense Consultancy wel bevestigen. Er spelen andere zaken. En die zijn doorgaans heel triviaal. Het spijt me.
Zelf heb ik de profielen van vrouwen slechts maximaal een jaar bewaard. Voor alle duidelijkheid: ik bewaar anno 2019 helemaal geen profielen meer. De doorgeslagen privacywetgeving (AVG) heeft mij het werken bijna onmogelijk gemaakt, voor iemand die in principe – en zeker op dat soort onderwerpen – , roomser is dan de paus. Eén van de redenen waarom ik amper nog werving en selectie doe. Zo, dan weet u dat ook weer.
Terug naar die vrouwen. Waarom intern maar een jaar bewaren, waar ik mannelijke ‘potentials’ soms tien jaren en langer pleegde te volgen? Nou, bel ze maar eens op, op een dinsdagavond om half negen. Ik ontmoet in die categorie van kandidaten de meeste achterdocht. “Wie bent u?”, op een toontje dat mij allerminst bevalt. Terwijl de dames toch echt zelf mij hun cv hebben toegestuurd, en aansluitend vriendelijk hebben gevraagd of ik hun gegevens voor mogelijk “toekomstige matches” zou willen bewaren. Maar ze weten er niks meer van, denken dat ik een kinderlokker ben en iets in mijn schild voer. Of zo. Het zijn vaak gruwelijke contacten, waarin ik van een hopeloze achterstand moet terugkomen. Dat wordt dus nooit meer wat, als je het wilt hebben over een carrièreswitch.
En gelooft u mij, dat was niet eens, maar zo ongeveer ‘standard procedure’. Dus ik paste wel op om die vrouwen te bellen. Alleen als ik niet anders kon, of wanneer die cv toch wel heel bijzonder was.
Daarnaast zijn vrouwen carrièretechnisch voor meer dan 80% veel minder stabiel. Ook dat spijt mij in dit verband. Ze hebben een (nieuwe) relatie, willen of hoeven niet (meer) te werken, of zijn teruggegaan van vier naar drie dagen. Enzovoort, en zo verder. Er zijn kinderen bijgekomen, zelf gebaard of van de nieuwe partner. Over trivialiteiten gesproken (de derde keer dat ik sorry zeg). Maar je hebt er wel mee te maken, als recruiter.
Ondertussen blijven grote groepen mensen maar volhouden dat er helemaal geen verschil is tussen mannen en vrouwen. Ik zeg: gebruik je ogen.
EEN IDEALIST
Laat ik afsluiten met een waardevolle les van ik denk een jaar of twintig geleden. Ik moest voor een belangrijk, regionaal makelaarskantoor een Office Manager zoeken. Zo’n keurig kantoor van “Een goed onderhouden middenstandswoning, gelegen in een nette wijk. Indeling: Begane grond; hal, met een betegeld toilet en fonteintje.” Ik had de in mijn optiek ideale kandidaat gevonden. Opleiding (hbo) en ervaring, maar ook qua cultuur. Helemaal passend. Maar de reactie die ik na presentatie terugkreeg, was niets minder dan verbijstering.
“Hoe kunt u haar presenteren! In die leeftijd van 28 jaar; zij wordt straks zwanger en dan zitten wij ermee. Een paar maanden uit de roulatie, en terugkomen voor korter dan fulltime. Zo houdt u zichzelf wel aan het werk, meneer Westphal.”
Pats, boem. Ik moest even schudden.
Maar toen ik een halfjaar of zo later, diezelfde kandidaat belde voor een andere (fulltime) job, want ik vond haar dus hartstikke goed, vertelde ze doodleuk dat ze niet meer beschikbaar was. Ze wilde zich aan haar gezin wijden, want haar partner had inmiddels promotie gekregen en financieel was er geen reden meer om een baan te hebben. Ze had een andere rol, en ze voelde zich daar prima bij. Op de achtergrond hoorde ik een baby huilen.
Sinds die tijd heb ik gehandeld naar die vreselijke terechtwijzing van de makelaar. Hij stond vol in de maatschappij; ik was een idealist. Was.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 