Waar is die tijd gebleven? Het was zo’n veelgehoorde kreet, en vaak werd-ie nog nagekomen ook. Zeker met ooit de opkomst van de mobiele telefoon, hoe groot of dat ding ook was. Hij werd gebruikt, jawel, om te bellen. En om gebeld te worden.
Waar blijft de tijd.
Nu mailen we, we twitteren, we nemen er foto’s mee, we luisteren muziek en we bezoeken een internetsite. Snel, snel, snel. Oh ja, ik zou bijna nog vergeten dat we ook sms’en. De aanbiedingen bij de providers gaan wel tot 1.000 per maand, of meer. Meer, meer, meer.
Snel en meer, beide keer drie.
Ik kan het niet nalaten één van mijn goeroes hier aan te halen, Don Wetmore. Hem citeer ik ook regelmatig op mijn bedrijfssite, met zijn persoonlijke goedkeuring. Dus hier zal hij ook wel geen problemen mee hebben. Daar gaat-ie:
“I’m concerned about something I truly hate.
It’s the many ways we communicate.
Every day, days ago, it was easier when
I’d greet someone and ask, “How’ve you been?”
Now I need TV to check the weather.
My car radio for traffic is better.
From an angry driver comes a bad nod
While I check out the email on my iPod.
When I finally arrive at my tiny, little office
There’s a stack of messages and some are pompous.
And I get a visit for a minute fleeting
To invite me to a morning meeting.
From the PA system there’s more to come.
I review text messages, all of them dumb.
On my screen I scramble to surf online
And instant messages are all that I find.
I try to absorb all this and relax
Then I’m buried with a twenty-page fax.
My sight is now blurred and I’m in a fog.
I watch CNN while I post to my Blog.
My pager vibrates: the meeting’s begun.
I need more info but I have to run.
I dash to the meeting texting away,
I’ll play with my “APS” later today.
I’m not too late and that makes me glad.
A meeting’s a place to use my iPad.
And you know what else would be real nice?
If I had another information device.
I still need more info; I’m not a quitter
As I do Skype, Facebook, LinkedIn and Twitter.
Then it finally occurs to me in summation
That there is just lots of useless information.”
En verdomd, de man heeft helemaal gelijk. Volgens mij is iedereen zo druk om alles te volgen, dat ze hun eigen programma en doelstellingen gewoon zijn vergeten. Geen tijd, geen tijd, geen tijd. Dus zijn erg veel mensen heel druk, druk, druk/ snel, snel, snel/met meer, meer, meer/omdat ze geen tijd, tijd, tijd hebben.
Hoe kán dat nou?
En wist u dat al die moderne telefoons nog een extra optie hebben? Gratis ingebouwd? Men is het vergeten. Immers: druk, druk, druk. Maar je kunt er toch echt ook mee bellen. Je kunt er stemmen mee horen, nee niet van de radio of van één of andere site, heel modern, maar gewoon, van je gesprekspartner. Maar dan moet je wel ook “partner” zijn. Daar moet je wat tijd voor uittrekken, maar dan heb je ook wat…
De stem als spiegel van de ziel, hoe prachtig is en blijft toch dat statement. Hij is van Johan de Vroedt, één van mijn inspiratoren om er in het vak van “headhunting” het beste van te maken.
Dat betekent niet alleen maar doen, doen, doen, maar vooral luisteren, luisteren, luisteren.
Maar het is zo stil…
Oorverdovend.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 