MAJESTEIT,

Jammer dat uw kersttoespraak niet van hetzelfde niveau was als in 2009. Toen adresseerde u volledig terecht de huidige maatschappelijke problematiek. Gold voor destijds, geldt nog altijd voor nu. Mensen die zich opbergen achter hun schermpjes. Dat was dus wat je noemt een voorzienige blik. Dát heb ik nodig, Majesteit, iemand die weet hoe het zit. Eenmaal per jaar is weliswaar erg schraal, maar het zou tenminste íets zijn geweest. U, als Koningin, die mij vertelt waar we naar toe gaan en op welke manier.

Maar dan heeft u het over vertrouwen… Hoe kómt u erbij? Juist in deze tijd? Met alle actuele gebeurtenissen?

U mocht dan weliswaar niet meer bij de kabinetsformatie worden betrokken, maar u weet donders goed wat er daar allemaal in sneltreinvaart doorheen is gejast. Uw landgenoten kozen in meerderheid voor de VVD, maar ze kregen de PvdA. En omgekeerd. Vertrouwen?

Dat betreft dan alleen nog maar de formatie en het regeringsprogramma, dat nota bene binnen enkele uren alweer moest worden herschreven. Dat komt omdat die jongens en meisjes in, uit en rond uw regering allemaal niet goed hadden nagedacht. Vertrouwen?

Vervolgens worden er de nodige poppetjes benoemd, die veelal óf geen verstand van zaken hebben óf absoluut onbetrouwbaar blijken te zijn. Pak zo’n Co Verdaas, daar bent u toch niet blind voor? Een graaier eersteklas, van de centen van uw onderdanen. Kan werkelijk zomaar staatssecretaris worden. Vertrouwen?

Zijn opvolger is die Sharon Dijksma, u toch ook niet geheel onbekend? Faliekant mislukt als staatssecretaris op Onderwijs, maar dat maakt in uw land toch niet uit. Niks aan de hand. Krijgt dus nu een benoeming in dezelfde functie op Economische Zaken, terwijl die lieverd nog nooit een bedrijf van binnen heeft gezien. Trouwens, deze Sharon, of moet ik zeggen úw Sharon?, heeft na haar VWO’tje geen enkele serieuze opleiding afgemaakt. Mislukt in Groningen tijdens haar studie Rechten en mislukt in Enschede toen ze iets van Bestuurskunde trachtte te leren. Vertrouwen?

Om nog even uw gedachten op te frissen: het Centraal Planbureau, dat toch door die hele regering van u als uiterst serieuze bron wordt beschouwd, heeft vorig jaar onderzoek gedaan naar de effecten van de Wet Kinderopvang. Daar heeft deze Sharon van 2007 tot 2010 de scepter over mogen zwaaien. Nou, dat hebben we geweten. In de periode 2005-2009 zijn de overheidsuitgaven aan kinderopvang verdrievoudigd, van € 1.000.000.000,- naar € 3.000.000.000,-, en de uitgaven aan inkomensafhankelijke combinatiekorting met € 1.000.000.000,- naar € 1.300.000.000,-. Deze extra uitgaven van € 3.000.000.000,- op jaarbasis hebben volgens de berekeningen van het Centraal Planbureau slechts tot marginale resultaten geleid. Werkende moeders zijn als gevolg van dit beleid iets meer uren per week gaan werken, maar werkende vaders juist minder. Per saldo heeft het beleid 30.000 volledige banen opgeleverd. Bij een toename van opvangkosten van drie miljard euro per jaar, kost iedere additionele baan € 100.000,- per jaar aan kinderopvangkosten. Gaat het u duizelen? Dat was niet mijn bedoeling, maar bij mij duizelt het al langer. Met dat soort belangen, met dat soort mensen. Vertrouwen?

U haalt, tot besluit, ook nog even de kerk aan, het geloof. Het zal u toch niet zijn ontgaan dat de baas van die kerk, gechargeerd uw collega in Rome, nog maar enkele dagen geleden de homofiele medemens op een vreselijke manier heeft weggezet? Dus precies in deze tijd. Het Kerstfeest. Vrede zij met u en in de mensen een welbehagen. Liefde en warmte, toch? Maar Paus Benedictus XVI zegt met droge ogen onder de kerstboom, dat “mensen de gedachte bestrijden dat ze een aard hebben, hun gegeven door hun lichamelijke identiteit, die als een onderscheidend element van de mens dient. Maar zij ontkennen die natuur en besluiten voor zichzelf dat die niet iets is dat hun gegeven is, maar dat zij die voor zichzelf maken”. Die man heeft het zelfs over het manipuleren van de natuur en ziet homo’s en lesbiennes als een bedreiging voor de wereldvrede. Vertrouwen?

Vertrouwen, in wie eigenlijk, Majesteit? In de maatschappij? In Europa? In uw regering? In hun resultaten? In de Kerk?

Majesteit, ik denk dat het juist heel gezond, op zijn plaats en van deze   tijd  is – want zie de hele reeks van gebeurtenissen in het nu bijna echt afgelopen jaar, de feiten, onderzoeken en steeds scherper tegenvallende uitkomsten op bijna alle terreinen – , om nu net even helemaal géén vertrouwen in “de macht” te hebben, noch op voorhand in elkaar. Vertrouwen, dat moet je verdienen. Daar moet je aan werken. Met elkaar, en dat krijg je alleen door harde resultaten te boeken. Wezenlijk verbeteren en hartgrondig veranderen. Dat kan alleen met nieuwe gezichten, dus nieuwe mensen. Ik zoek frisse meningen van betrouwbare persoonlijkheden, die ergens specifiek voor hebben doorgeleerd en die iets kunnen laten zien. Want dáár wil ik in geloven. En alleen hen wil ik vertrouwen. Dus wég met Barroso, wég met Rutte, wég met Dijksma en wég met de Paus. Tot die tijd zou ik willen oproepen tot een gefundeerd wantrouwen en protest.