Deze maand had ik mij voorgenomen om vijf blogjes te schrijven.
En wat ligt er – ondanks alle verkiezingsstrijd – nu meer voor de hand dan iets over de arbeidsmarkt in relatie tot de economische ontwikkelingen? Of zeg maar gerust: het uitblijven van die ontwikkelingen. Het lijkt wel of iedereen op iedereen wacht. Kandidaten solliciteren niet (meer) of nauwelijks. En bedrijven denken meer aan overleven dan aan personeelsuitbreiding. Het lijkt begrijpelijk, maar dat is het niet.
Ik wil niet in herhaling vallen, maar iedereen die een beetje verstand van deze materie heeft weet dat er enorme personeelstekorten aankomen. Groter dan dat we ooit hebben meegemaakt. Vergrijzing, ontgroening en daardoor massale uittreding. Erg veel goede mensen houden het althans qua werk voor gezien. En opvolgers zijn er niet. Of ze zijn verkeerd opgeleid, hebben een mateloos gebrek aan ambitie, begrijpen letterlijk en/of figuurlijk geen Nederlands en lijden doorgaans aan een verkeerd en hopeloos achterhaald zelfbeeld… Maar volgers van deze blog weten dat allang. Ter zake.
Waarom zijn er zo weinig sollicitanten? Ik heb verschillende echt leuke vacatures in de aanbieding, bij bedrijven die nog steeds succesvol zijn. Dan gaat het om vaste banen. Zo ben ik op zoek naar een jonge technisch manager service & support. MTS++-niveau, HTS is ook OK gezien alle perspectieven. Iemand met een mechatronica-achtergrond, of met een MTS E-diploma op zak. Regelen, aansturen, doorgroeien. Servicemanagement gaan vormgeven.
Dan plaats ik die breed op het internet, en verwacht ik na 24, vooruit 48 uur een stapel reacties. Er zou toch zoveel werkeloosheid zijn? (Alweer een grotesk misverstand, met een quote van nog altijd geen 6%.) Maar hoe dan ook, juist in deze tak van sport zijn wel wat klappen gevallen, zeker ook in de regio Zuidoost-Brabant waar ik deze meneer – of mevrouw – zoek. Een kijkje in de respons? Verschillende mensen uit Polen, Rusland en, serieus, de Oekraïne, allemaal zonder enige kennis van het Nederlands en met namen die niet zijn te reproduceren. Als je die dus wilt beantwoorden, dan past slechts knippen en plakken vanuit hun eigen cv. Die baan-, nee gelukzoekers klikken dus standaard hun ceeveetje door op basis van een bepaalde vacature-categorie op willekeurig welke banensite in West-Europa. Ondertussen schittert “Jan de Wit”, of “Peter van Asten”, door afwezigheid.
En dat bedrijven in zijn algemeenheid nu even geen budget gaan vrijmaken voor een nieuweling, tot uw dienst. Die kijken in ieder geval tot na het aantreden van het nieuwe kabinet de kat uit de boom. Plus: zakken er nog meer EU-landen door het ijs? (Het antwoord is ja, maar daar had u nu even niet om gevraagd.) Pas op de plaats is een plausibel motto. Maar doe dat niet te lang, in het zicht van de nabije toekomst qua beschikbaar talent. Want het zoeken en vinden zou weleens lang kunnen gaan duren.
Maar die kandidaten dan? Zitten die nu echt te wachten tot ze worden afgeroomd, weggereorganiseerd, overbodig verklaard en ontslagen? Het lijkt er zeer op. Voorzichtigheid troef, denken ze. Terwijl ze juist grote risico’s lopen door zich krampachtig vast te houden aan de reling van de Titanic. Maar dan wacht er altijd nog een reddingssloep in de vorm van een warme WW-uitkering. Echt, ‘we’ doen iets verkeerd in dit land. Zonde.
Kandidaat, sta op en neem initiatief. Spring! Kijk verder dan dat je neus lang is. Lees eens een financieel dagblad in plaats van alleen maar sms’jes. En pak je kans, die altijd aanwezig is. Bijvoorbeeld voor een ambitieuze en slimme Manager Service & Support.
Het zit er dik in dat ik (ook) deze vacature ga invullen vanuit mijn twintig jaar oude netwerk :-).
Ton Westphal + No Nonsense ++ 