Het zit er, het kabinet-Rutte/Verhagen I. En ik ben er blij mee. Ik zie mensen lachen, grappen maken, een pilsje drinken op de trap tijdens een feestelijke avond. Zelf behoor ik niet tot de fans van Verhagen, maar ik gunde hem dat mooie moment. Volgens goed katholiek gebruik: “Het is volbracht”. Hij mocht het denken en wat mij betreft ook nog zeggen.
Want wat ben ik al die zuurpruimen (Femke Halsema) en azijnpissers (Diederik Samsom) toch beu. Men verwijt Wilders dat-ie niet netjes zou zijn tegen de moslims over de manier waarop ze zich gedragen (…), maar ondertussen mogen mastodonten – laat ik dat woord ook eens gebruiken – uit politiek en wetenschap hem vergelijken met de satan en gisteravond bij Nieuwsuur op de televisie nog betitelen als “waanzinnige” (rechtsfilosoof Theo Rosier, volgens Van Dale een junior-mastodont). Dat mag dus allemaal wél, en daar heb ik nog de minste problemen mee. Maar trek dan één lijn… De pot verwijt de ketel dat-ie bruin ziet. Vreselijk, wat een land. En maar praten, en maar schelden, en maar gillen, en maar beschuldigen, en maar haat zaaien. Inderdaad, haat zaaien. Van beide kanten.
En dat gezeur over leeftijd, het gebrek aan een knuffelallochtoon in het kabinet of dat er te weinig vrouwvolk in zou zitten. Hoe Nederlands kan het toch zijn: dat afkatten van elkaar, dat gebrek aan optimisme, dat gemis aan diepgang, kwaliteit en goede smaak.
Al die voorbarige kritiek is nonsens. Zeker Mark, ik geef je helemaal gelijk dat het om de inhoud gaat. Kwaliteit boven politiek-correcte tabelletjes. En ook ik zou me als startend premier omringen met de best denkbare mensen uit een vertrouwde omgeving. In zo’n sissende en dampende slangenkuil… . De juiste man op de juiste stoel op het juiste moment. Ik herken in hem meteen weer de personeelschef. Maar nu heb ik daar veel vrede mee. Zijn managementteam klopt.
DMP-MODEL
Inhoud, daar zouden we het met elkaar nu toch over gaan hebben? Dan noem ik meteen de drie winnaars van de Nobelprijs voor economie 2010: Peter Diamond, Dale Mortensen en Christopher Pissarides; samen verantwoordelijk voor het DMP-model. De eerste is 70 jaar oud, Mortensen zelfs 71 en Pissarides toch ook “al” 62. Tja, op die leeftijd kun je met weinig goeds meer komen, toch? Bovendien zijn ze ook nog alledrie wit… En man.
Deze heren hebben onderzoek gedaan naar de werking van, en de blokkades op de arbeidsmarkt. Enerzijds grote groepen mensen zonder werk, aan de andere kant erg veel onvervulbare vacatures. Ik weet er alles van. En merk dagelijks het onbegrip aan alle kanten. En ja hoor, vraag en arbeid sluiten helemaal niet op elkaar aan. Zeggen ook deze wetenschappers. Opleidingen slaan soms nergens op, omdat niemand aan werkgeverszijde daar iets mee kan. Er wordt niet of onvoldoende geluisterd naar ondernemers. De arbeidsmarktmechanismen werken te traag. De uitkeringen zijn te hoog en/of duren te lang.
Samenvattend, zo zeggen de drie topeconomen, gaat het om maatwerk in plaats van nationale en soms zelfs internationale regelgeving. Meer individualisme, minder bulk. Dat is andere koek. Heb ik Plasterk en Hamer nooit over gehoord. Integendeel zelfs.
Als deze nieuwe regering nou ondanks de PVV (ook) op die gebieden eens zou kunnen gaan meeveren, dan zouden we straks – hopelijk, misschien, ‘zou zomaar kunnen’, wie weet – uiteindelijk kunnen spreken van “het beste kabinet ooit”. Voor een formele minderheidscoalitie geen slechte prestatie. Geef ze die kans, in godsnaam, Inshallah!
Ton Westphal + No Nonsense ++ 