Na wat ik hier eerder allemaal over Zomergasten en Jan Leyers heb geschreven, moet ik nu toch even kwijt dat deze Zomergasten van gisteren bij mij een 9 heeft gescoord. Ondanks het feit dat er dus inderdaad weer niet of sterk onvoldoende op bepaalde gedachten van zomergast Ben Verwaayen is ingegaan, heeft Jan Leyers inmiddels veel geleerd. Af en toe ontspon zich toch zoiets als een interview, en werd er doorgevraagd.
En wat een supergast. Ik had dat wel verwacht, maar dat de huidige stand van Europa zo eenvoudig kan worden neergezet en verklaard, dat vond ik hoe dan ook toch verrassend. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Ik hoop dat niet alleen ik, maar ook de landelijke politici hebben genoten. Kunnen ze wat van leren. Anders is “uitzending gemist” dan wel de herhaling van komende zaterdag aan te raden.
Soms op het puntje van m’n stoel, letterlijk. Fascinerend, en af en toe zeer herkenbaar, cq bevestigend. Positief! Maar die vraag kwam maar niet. Iets doen in de openbare politiek, op het kistje gaan staan op het Binnenhof, in plaats van bij je bedrijf of in de VPRO-studio. Dat was dan wel weer jammer. Maar met wat de Prins Carnaval van Boxmeer in ditzelfde weekeinde weer roept over zijn collega’s en vooral de regering, hebben we natuurlijk het antwoord binnen bereik. Mannen als Verwaayen staan zover af van wat de actuele politiek aan mensen voortbrengt. Wie wil zich door iedere nitwit laten “afzeiken”? Dat is niet mijn typering, maar dat zijn de woorden van de Britse minister van Sociale Zaken, Duncan Smith, die even zijn mening gaf over de BBC. Dat bedoel ik dus.
Niveau, inzicht en analyse. En vervolgens het nodige in huis hebben om aan de oplossing te kunnen (gaan) werken. Dát is wat we nodig hebben. Maar die mensen passen er voor om zich in de slangenkuil te werpen die “politiek Den Haag” heet. Het is niet anders. En wij, arme Hollanders, zullen er mee moeten leren leven. Want dat zakenkabinet komt er voorlopig toch niet. Daar gaat het – denkt men – nog altijd niet slecht genoeg voor.
Kijk naar Ben Verwaayen, lees m’n blog over Feike Sybesma (12 april 2010, dus al bijna 2½ jaar geleden! Wat zijn we ondertussen opgeschoten?) of luister eens naar Kishore Mahbubani hieronder. Het is allemaal al lang bekend. Maar er gebeurt hier niets. Eng, in de zin van niet verder kijken dan je neus lang is, bekrompen. Maar ook eng als toekomstperspectief. En dat bedoel ik echt niet alleen maar in financieel/economische zin.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 