MOED EN VERTROUWEN

Het midden- en kleinbedrijf in Nederland is nog nooit zo pessimistisch geweest. Algemeen geldt die sector als dé motor van de economie.
Het aantal vacatures is gedaald tot een totaal van 97.000. Een tienjaarsrecord als dieptepunt. En niemand weet waar de bodem ligt.
Nog niet zo heel lang geleden had alleen al een site als Nationale Vacaturebank dat aantal vacatures online staan. Daardoor denken zoveel mensen nog steeds dat die opeenstapeling van slechte financieel/economische berichten niet voor hen geldt.

De decadentie heeft ruimschoots zijn werk gedaan.

Maar dat mogen we niet zeggen en ook niet vinden. Alleen maar denken en voor onszelf houden, anders steken we elkaar aan. Want het gaat goed met Nederland, er is helemaal geen reden voor pessimisme vindt onze eerste burger, Mark Rutte.

Hij heeft gelijk. Met zo’n ministersploeg kunnen we feitelijk alleen maar blij zijn. Er staan allemaal topmensen aan het roer, die zeker weten waar ze mee bezig zijn. Ze worden door vriend en vijand geroemd om hun analyse en inzicht. Het is even zuur, dat weten we. Dat brengen de geopolitieke verhoudingen ook met zich mee. Er is nu eenmaal veel onrust in de wereld, Nederland heeft daarmee te dealen. Maar hoe dan ook is er inmiddels een glashelder beleid uitgestippeld dat ons uit de crisis haalt. Het is geen gemakkelijke materie, maar het wordt van overheidswege wél transparant gemaakt. Oftewel: goed uitleggen aan de mensen, met één mond spreken. De democratie doet zijn werk, de overheid is er voor ons en staat pal. Als een huis. Kijk, dat pikken de mensen op.

Er is (vooral ook daardoor) eenheid,

in bestuur,
in visie,
in aanpak,
in communicatie.

En dat geeft moed en vertrouwen. Want na het zuur komt het zoet. Als we met z’n allen zo gefocust zijn op herstel, inderdaad op de juiste knoppen blijven drukken, dan kan het niet anders of Nederland blijft voorop lopen met het wijzen van de weg.

MERKEL EN DRAGHI

Niet alleen nationaal is daar als vanzelfsprekend brede steun voor verworven. De mensen in het land weten dat er hard wordt gewerkt. Ze zijn het eens met de ingeslagen koers, die wordt gedragen door wetenschappers uit verschillende hoeken. We krijgen bevestiging dat het goed is wat er gebeurt, en, weliswaar heel voorzichtig, de cijfers wijzen dat ook uit. Dat wordt ook opgemerkt over de grenzen heen. Merkel en Draghi – zo zeggen welingelichte kringen – spreken zo niet dagelijks, dan wel wekelijks over het opmerkelijke herstel in dit land tussen de dijken. Wat is het geheim van de kabinetten Rutte, zo vragen ze aan elkaar. En wat kan Europa daar van leren?

Maar de kabinetsleden zelf hebben geen tijd om daarover te romantiseren. De hand aan de ploeg, niet lullen maar vullen zo lijken ze te denken. Een beetje plat, dat wel, voor het constant hoge niveau dat 24 uur per dag en zeven dagen per week wordt gedemonstreerd. Maar ik had er even geen andere term voor, om te benadrukken dat er hier echt wordt gepeesd en dat afleiding niet te pas komt. Want daarvoor zijn de belangen te groot. Het gaat om het succes en het geluk van Nederland en haar burgers, en als men in Europa die goede daden wil volgen dan is men daar vrij in. Maar leid me niet af met randzaken, zo denken ze hier niet alleen maar dat zeggen ze ook.

Dat vind ik dus klasse. Net als de maatschappelijke organisaties, die de handen ineen hebben geslagen in steun aan dit creatieve, weldoordachte beleid. Dat heet dus “een breed draagvlak”, maar dat heeft deze ministersploeg zelf afgedwongen. Nu even geen gekissebis, we hebben een missie te volbrengen. Waarvan akte. Je kunt alleen maar problemen oplossen door heel hard en geconcentreerd te werken, en eerst en vooral door te weten waar je naar toe moet. De juiste weg voor herstel. Nu die zo duidelijk is verlicht, hoeven we alleen maar rechtdoor te gaan. De koers volhouden. Op volle kracht vooruit. En zijn we daar niet altijd al goed in geweest?