Vorige week heb ik een webinar bijgewoond. Ideaal. Vooral ook qua setting. De virtuele bijeenkomst begon om 11.00 uur en werd georganiseerd door de Intelligence Group uit Rotterdam, hier cq. op de site van No Nonsense Consultancy wel vaker aangehaald. De onderwerpen betroffen
- gedrag van potentiële sollicitanten op de arbeidsmarkt, actief en latent werkzoekend.
- En de invloed van social media.
- Hoe kom je überhaupt aan je kandidaten?
- Is LinkedIn voor recruiters echt zo’n goed stuk gereedschap als dat her en der wordt beweerd?
- En wat zijn de voorwaarden om mensen in beweging te krijgen, bijvoorbeeld in de richting van jouw bedrijf dan wel bureau?
Er was een tijd dat ik vroeg moest opstaan om zo’n belangwekkende conferentie bij te kunnen wonen. Vervolgens belandde ik dan in de file, kreeg rondom de Maastunnel meerdere malen een middelvinger te zien en wist niet waar ik mijn auto kwijt kon. Ik herinner het me als de dag van gisteren. Parkeergeld betalen, en maar afwachten of je raampje niet zou worden ingeslagen, met al dat autoglas in de goot.
Nee, dan vorige week. Als nachtmens had ik de wekker op 10.30 uur gezet (dus tamelijk vroeg), dan kon ik nog mooi een ontbijtje klaarmaken. Even snel de mail ophalen en wat koffie zetten. In m’n pyjama achter m’n bureau (jawel, de voordelen van kantoor-aan-huis), met twee vers afgebakken broodjes aan de ene kant en een stevige bak koffie aan de andere kant van m’n beeldscherm. Kacheltje aan, headsetje op en gaan met die banaan. De koning te rijk, ‘on Top of the World’.
Tot mijn verbazing kreeg ik te horen dat er maar 50 deelnemers waren. Dat was niet meer dan de helft van wat technisch mogelijk was. Goh, opnieuw terugdenkend aan mijn bezoek aan het Scheepvaart en Transport College destijds in Rotterdam, toen zat het bij een vergelijkbaar seminar helemaal vol. Maar daar was ook een gratis lunch.
OPMERKELIJKE RESULTATEN
Hele interessante onderwerpen dus. Met hoogst opmerkelijke onderzoeksresultaten. Het kwam er grofweg op neer dat ik – op het eerste gezicht – mijn activiteiten rond werving en selectie, en met name mijn specifieke bedrijfsaanpak, NNC, wel overboord kan zetten. Want het is anno 2014 een achterhaald “business model”.
Niks ‘on Top of the World’. Hou maar op met je gebel, je onderscheidende advertentieteksten, je online aanwezigheid, al je contacten en je gevoel voor discretie. Het interesseert jonge mensen nauwelijks tot niet. Waar het om gaat is geld. Gewoon, platte Euro’s. En vrije dagen. Hoeveel? Show me the money!
Tot vorige week – eerlijk waar – hield ik vol dat ‘geld’ geen motivator is. Dat bleek namelijk uit onderzoek, al vele jaren lang. Geldelijke beloning stond in een top tien van drijfveren om van baan te veranderen op plaats 6 of 7. Nu dus stijf bovenaan.
Ooit ging het werknemers om persoonlijke groei, kunnen leren, beter worden. Anno 2014? Vergeet die studiefaciliteiten. Trouwens, ook zoiets als “werken in een leuk en gezellig team” lezen we (nog) in bijna iedere personeelsadvertentie. Schrappen. Want “de jeugd van tegenwoordig” vindt dat helemaal geen item. Geld, geld, geld. En vrije tijd. Dáár draait het om. Al dat sociale gedoe doen we wel op onze eigen manier, met onze eigen smartphone, met onze eigen netwerken. Immers, we proppen die oortjes in onze oortjes en zijn helemaal en lekker individueel. Afgesloten van de buitenwereld, en daar hoort vooral ook “de baas” en zij die daar werken bij.
KOTSBEU
Ook kreeg ik de bevestiging dat inmiddels bij LinkedIn de wal het schip keert. De echte ‘high profiles’, de meest gewilde en lastig te vinden mensen voor bedrijven, zetten steeds vaker de communicatiepoorten dicht. Ze zijn ook daar onbereikbaar geworden, en overduidelijk al die contactaanvragen van recruiters en wat daar op lijkt kotsbeu.
Tot zover in kort bestek de samenvatting van een webinar. Het goede nieuws? Je kunt alleen nog aan de juiste mensen komen door ze actief te kennen, op te zoeken en in gesprek te blijven. Op basis van vertrouwen contacten onderhouden. Laat dát nou toevallig net mijn bedrijfsmodel zijn, al 25 jaar lang. Weg met al die hypes, want voordat je eraan bent gewend en iedereen zijn profiel heeft aangemaakt, dient zich wel weer wat anders aan. Immers: Menschen sind gesellige Tiere.
Bij nader inzien: dus mijn eigen kandidatenbestand, anno 1989. Goud. Toch ‘on Top of the World’ 🙂 .
Ton Westphal + No Nonsense ++ 
Ik had (tot mijn genoegen) het verhaal over de (of is het: het) webinar al in persoon mogen aanhoren, maar al lezend bekroop mij toch enige twijfel. Maar even puttend uit mijn eigen lange en interessante loopbaan bij de grootste werkgever van Nederland, kwamen de volgende bevindingen naar boven. Startend in 1977 en al snel enige carrièresprongen gemaakt met bijbehorende salarissprongen. Nu word je bij de overheid er niet rijk van, maar het vervulde mij toch met vreugde. Inmiddels al weer jaren slachtoffer van “nivellering”, “nullijn”, “maximum van salarisschaal” en andere eufemismen voor “plafond bereikt”, ervaar ik toch dat ik het werk nog leuk vind. De focus is door de jaren heen veranderd van “interessant en uitdagend werk” naar “interessante werkomgeving” en “interessante collega’s”. Geld blijft natuurlijk wel belangrijk, want er moet brood op de plank blijven en af en toe een tripje naar een nat, maar mooi, eiland blijft leuk, maar het lijkt van ondergeschikt belang te worden.
Wat ik er maar mee wil zeggen: geld is natuurlijk een belangrijke, maar ook een platte, drijfveer. Na verloop van tijd gaan andere drijfveren de kop opsteken en blijkt een baan met rot-collega’s, op een rot-locatie in een rot-kantoor met een rotbaas, maar met een geweldig salaris toch niet te voldoen. Dan worden “leuke collega’s”, “prettige werkomgeving”, “waardering” enzo ineens veel belangrijker dan “geld”.
Daar komen de twintigers van nu rond 2045 ook achter.
LikeLike