Alweer een meesterzet van Van Gaal. Waar scherpe analyse, een ongebruikelijke diepgang en intelligentie, aangevuld met een stuk boerenslimheid allemaal toe leidt. In dit geval dus de halve finale van het grootste en belangrijkste toernooi ter wereld. Met een groep, het is hier vaker aangehaald, die niet het meeste talent van de wereld huisvest. Het zijn niet de beste spelers, maar het is de beste coach.
Alhoewel dit een “polemisch weekboek” is, en blijft, heb ik nu even geen zin in polemiek. En ook houd ik me niet aan de wekelijkse frequentie.
Er is alle aanleiding toe. De prestatie van “Oranje” in Salvador, tegen het zo nietige Costa Rica. Ik lees in de speciale Voetbal International, dat het overleven van de groepsfase een onmogelijke opgave is voor die brave borsten uit Midden-Amerika. In een poule met Italië, Uruguay en Engeland is het wel duidelijk wie er uitvliegt, aldus datzelfde VI. “Een puntje is het maximaal haalbare.” Met grote stelligheid opgeschreven. Maar nou moet ik oppassen dat het toch niet opnieuw “polemisch” wordt.
Nee, ik heb midden in de nacht mijn laptop aangezet, na eerst twee loepzuivere malts uit Schotland te hebben gedronken (Bowmore Tempest, Small Batch Release #3). Op een reusachtige overwinning, en daar gaat het mij nu om. ‘O Louis’, schreef Hugo Borst eerder al eens, en ik herhaal het hier en nu. Wát een spraakmakende ingreep, om de doelman enkele seconden voor tijd te vervangen. I love it! Laat u niet wijsmaken door alle kenners en andere betweters, dat Tim Krul bijvoorbeeld een betere penaltykiller zou zijn dan Jasper Cillessen, of Michel Vorm. Want daar gaat het helemaal niet om.
Zo’n wissel is pure psychologie. Toegepast, precies op het juiste moment, vanwege een onderdeel van het spel dat alleen maar psychologisch is. Een goed genomen penalty is namelijk niet te stoppen, blijkt uit herhaald wetenschappelijk, en dus diepgaand onderzoek. Onze Louis had ook een veldspeler in het doel kunnen zetten. Want de tegenpartij gaat terstond twijfelen. Nog nooit vertoond, niet “op dit niveau” – ik herhaal die uitdrukking nog maar eens, omdat hij zo graag door mannen als Ronald Waterreus en andere voetbalanalisten wordt gebezigd – , maar ook niet bij de amateurs. Niet in Nederland, niet op IJsland, niet in Duitsland en ook niet in Costa Rica. Dat maakt die wissel ook zo fameus, en dat is een nachtelijk, niet gepland stukje waard :).
Alweer een meesterzet van Van Gaal.
Waar scherpe analyse, een ongebruikelijke diepgang en intelligentie, aangevuld met een stuk boerenslimheid allemaal toe leidt. In dit geval dus de halve finale van het grootste en belangrijkste toernooi ter wereld. Met een groep, het is hier vaker aangehaald, die niet het meeste talent van de wereld huisvest. Het zijn niet de beste spelers, maar het is de beste coach. Alhoewel het koren op mijn molen is dat je “slechts” een hele goede as nodig hebt, aangevuld met indianen, om voetbalprijzen in de wacht te kunnen slepen.
Honderden miljoenen mensen hebben hun ogen uitgekeken. Wat gebeurt hier? Dan weet je al dat de tegenstander tenminste één penalty gaat missen. Het werden er twee. Missen, in plaats van stoppen. Met groot respect voor Krul.
Nederland liet het voorheen altijd afweten bij het nemen van strafschoppen “op dit niveau”. Gelukkig is daar nu ook een keer mee afgerekend. Immers, het is allemaal psychologie.
Nou, ik ben het kwijt. Genoten, vol, met alle zintuigen. Super, heerlijk, verslavend. Dus nu al uitkijkend naar woensdagavond. Argentinië, en geen België. Want die missen een killer in die eerder aangehaalde as, die voor de rest zo goed is. Wat zijn sommige, zeg eigenlijk maar gerust de meeste zaken toch eenvoudig te duiden. Louis van Gaal doet niet anders, en daarom is hij dit toernooi mijn absolute held. “Ben ik nou zo slim, of ben jij zo dom?” Louis, dat antwoord heb je een paar uur geleden zelf weer gegeven. Daarom dus.
Toch nog even over de verliezers. Costa Rica, want daar hoor je na het laatste fluitsignaal niemand meer over. Over systemen gesproken, zij speelden er ook één, en voerden dat tot in de perfectie uit, vanaf de eerste tot en met de 122ste minuut. Ook dat is knap. Het had ons de kop gekost, Goliath verslagen door David, voor het front van de hele wereld. Maar Van Gaal bedacht een list. Briljant!
Ton Westphal + No Nonsense ++ 