We kiezen de beste. Ingewikkelder is het niet. Dan gaat het niet om man of vrouw, homo of hetero, oud of jong, moslim, jood of christen en natuurlijk ook niet om bruin, zwart of melkwit. Dat is pas respectvol. Je wint als je de beste bent. De prestatie, dan wel je talent geeft de doorslag. Verder niets.
Nu weer rond de aanstaande uitreiking van de Oscars, het jaarlijkse feestje van de Amerikaanse filmindustrie. Twee zwarten, Jada Pinkett Smith – naar wie je trouwens twee keer moet kijken om überhaupt te zien dat ze zogenaamd “zwart” is, en niet gewoon een weekeinde te lang op het strand van Miami heeft gelegen – en de altijd al zeurende Spike Lee krijgen inmiddels steun van, hoe kan het ook anders, Michael Moore en zelfs de koffiedrinkende George Clooney. Zwarten krijgen te weinig respect, te weinig prijzen, ze worden in principe buitengesloten, mogen niet meedoen met de blanken en om een lang verhaal kort te maken: racisme bestaat nog steeds.
Zo hebben ze daar in Hollywood hun eigen Zwarte Pieten-probleem. In godsnaam, wat een onzin. Altijd maar weer die mensen met een kleurtje, die het over “respect” hebben en binnen ja en nee in de slachtofferrol kruipen. Dat is nog niet het ergste, want dat soort mensen voelt zich al eeuwen ondergeschikt aan het blanke ras. Het is hun eigen keuze. Het lijkt erfelijk bepaald. Gelukkig zijn er toppers die gewoon aan het werk gaan, en zich niet bezighouden met al dat geweeklaag en Calimero-gedrag. Barack Obama, Denzel Washington en Morgan Freeman zijn in dit verband enkele tot de verbeelding sprekende voorbeelden. Die hoor je dan ook niet.
PER DEFINITIE DE SJAAK
Denzel Washington won al in 1989 een Oscar, om in 2001 zijn tweede op te halen. Tussendoor kreeg Denzel ook nog niet minder dan vier Oscarnominaties. Morgan Freeman ontving in 2004 een Oscar, terwijl hij – en Morgan is toch echt wat ze een ‘Afro American’ noemen, hoor – zowel in 1987 als in 1989, 1994 én in 2009 Oscarnominaties in de wacht heeft gesleept. Om het compleet te maken, Barack Obama is de zittende President van de Verenigde Staten en is aan het eind van zijn tweede ambtstermijn. Een kleinigheidje, maar zwarten komen dus nooit aan de bak. Zij trekken altijd aan het kortste eind. Kunnen ze Spike Lee heten of Zwarte Piet, ze zijn per definitie de sjaak.
Kijk maar naar dat meisje van Pinkett. Zij werd in 2009 genomineerd voor de Razzie Award voor slechtste actrice en mocht de stem van Gloria inspreken (een nijlpaard). Hoezo, back to the roots?
Nee, dat zwarten zich doorgaans achtergesteld voelen hoeft dus geen verbazing te wekken. Maar dat blanken vervolgens positieve discriminatie gaan toepassen, dát is pas verwerpelijk. Doet me denken aan de discussies in Nederland, over een bepaald percentage vrouwen in managementposities, of binnen politiek en regering. Laten we nou met elkaar gewoon zorgen dat er vooral iets te kiezen valt, dat op de eerste plaats. En aansluitend kiezen we de beste. Ingewikkelder is het niet. Dan gaat het niet om man of vrouw, homo of hetero, oud of jong, moslim, jood of christen en natuurlijk ook niet om bruin, zwart of melkwit. Dat is pas respectvol. Je wint als je de beste bent. De prestatie, dan wel je talent geeft de doorslag. Verder niets.
Al die gewenste voortrekkerij maakt onderdeel uit van het huidige tijdsgewricht. Politiek correct tegen wil en dank. Het verlamt de westerse wereld. En het lijkt voortdurend ernstiger te worden, die ‘pc’-tentakels grijpen overal in. Verder, breder en dieper. Inmiddels kampt de blanke bovenlaag met een schuldcomplex. Zij laten het grotendeels gebeuren. Nu dus ook in Hollywood. Bijna al die mensen buigen mee. Zelfs zo diep dat ze door de knieën gaan. Absurd. Maar de oorzaak is helder. Want ze zijn bang om voor racist te worden uitgemaakt. Dus als een zwarte niet wordt genomineerd door een blanke, dan is die laatste racistisch bezig. Het is maar dat u het weet. De wereld in 2016.
Ze trappen er allemaal in. Op sterren als bijvoorbeeld Charlotte Rampling en Michael Caine na. Gelukkig, er zijn in de aanloop naar de Oscaruitreiking nog publieke figuren die gewoon voor hun mening durven blijven uitkomen. Ze spreken klare taal. Maar op die o zo sociale media, de traditionele media volgen vanzelf wel, worden ze vervolgens door vriend en vijand afgeslacht. Het een heeft heel erg met het ander te maken. Het tijdsgewricht, weet u nog? Dus hoezo, vrije meningsuiting? Eigen keuze? Vrijheid? Objectiviteit? Loon naar werken? Oog voor talent? Zoeken naar de nuance?
Politieke correctheid maakt aan dat alles een verdrietig einde. So go with the flow. Dan zit je altijd goed.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 