Nu dus weer “Brussel”. We kunnen er niet mee omgaan. Natuurlijk niet. Maar van mensen die er voor zijn gekozen om ons te dienen, en in oorlogstijd mag je dat gerust ook ‘beschermen’ noemen, mag en moet je meer verwachten. Misschien zit dáár wel mijn meeste pijn. De domheid regeert. Ik heb dat hier vaker geschreven, alhoewel je er eigenlijk nooit genoeg op kunt wijzen en voor waarschuwen. Want de gevolgen zijn desastreus: sociaal, maatschappelijk, financieel, politiek en economisch. Je ziet Europa naar de kloten gaan, iedere dag een beetje meer.
Amper 24 uur voor die verwoestende aanslagen, zie ik twee blije, opgeluchte Belgische ministers op de tv vertellen hoe succesvol ze zijn. Eindelijk, ze kunnen een triomf melden, denken ze. Jan Jambon van Binnenlandse Zaken en Koen Geens van Justitie. Invallen, in de kraag gegrepen, goede voorbereiding. En ze vertellen er ook nog vrolijk bij, op diezelfde tv, met allerlei andere microfoons in de directe omgeving – de mediacratie op volle toeren – dat ze nu al de nodige informatie hebben gekregen van, of die alsnog zullen ontfutselen aan Salah Abdeslam, de gevangen prooi van waarde. Goed bezig, want in die zin hebben deze beide ministers zélf die bommen op Zaventem en in de metro laten ontploffen.
De rest is geschiedenis, waar al heel veel over geschreven is. Voorlopig 35 doden en nog 121 gewonde slachtoffers in ziekenhuizen, waarvan 63 op intensive care. Het hart van Europa ernstig in shock. De destabilisatie in praktijk. Wat een geweldige overwinning van de vijand. Gisteren hebben diezelfde twee ministers hun ontslag aangeboden. Voor een ander gevalletje-terrorisme, maar alles heeft met alles te maken in dit tijdsgewricht. Ze kunnen het niet meer aan, onder het mom van ‘je verantwoordelijkheid nemen’. Oftewel, het lijkt (politiek) correct, maar het is een drama.
PROCEDURES ZUS EN ZO
De domheid regeert dus, maar je mag het ook naïviteit noemen. De Europese politici, met name in het westelijke deel, zijn überhaupt niet in staat om gepast op de immer voortdurende dreiging te reageren. Ze snappen er letterlijk en figuurlijk helemaal niets van. Het wordt tijd voor een oorlogskabinet, het beste op Europees niveau. Maar daarvoor is natuurlijk geen enkele meerderheid te vinden. Onmogelijk uit te voeren. De Europese naties, met recht de oude wereld, lopen al stuk op de uitwisseling van meldingen inzake gevaarlijke personen. Procedures zus en zo, regeltjes en afspraken. In plaats van harde actie. Het is gekmakend. En het komt niet goed.
Ondertussen ruiken allerlei lobbygroepen hun kans. Mediacratie, weet u nog wel? Vier nieuwe onderzeeërs! Ik heb even gegoogeld, maar dat grapje gaat zeker vier miljard kosten. Een miljard per schuit. Maar figuren als Abdeslam, Khalid en Ibrahim El Bakraoui en Najim Laachraoui varen niet over de zeven zeeën. Die staan gewoon op perron 7 van het Centraal Station. In welke Europese stad dan ook. Nog sterker, we weten inmiddels dat dat soort lieden gewoon in een plaats als Rotterdam over straat (hebben) kunnen lopen. Daar staan ze dan ongetwijfeld hard te lachen op het Stadhuisplein, in de richting van Ahmed Aboutaleb en als het even kan vol in zijn gezicht. Want hij was het die, na “Parijs”, in zijn zoveelste reclamespot om straks lijsttrekker van de PvdA te worden, durfde te zeggen dat we IS moeten platbombarderen. Met de grond gelijk maken. Weer zoveel onschuldige slachtoffers, meneer Aboutaleb. Je hebt veel bloed aan je handen. En jij wilt straks premier van dit land worden?
Het werkt dus niet, platbombarderen. We zijn bijna een half jaar verder, met de ene na de andere aanval en na het zoveelste bombardement op kennelijke IS-doelen. Ondertussen lijkt Brussel heel erg op Parijs. Er is niets veranderd.
Nee, bombarderen is niet de oplossing. Het gaat ook niet om onderzeeërs, ook al zijn ze nog zo modern uitgerust. Bullshit. Het draait allemaal om mensen. In die zin is dat Engelstalige begrip ‘intelligence’ wel een mooie. Dát is de sleutel. Intelligence staat voor inlichtingendienst. Maar ik bedoel vooral ook intelligentie. Je hebt hele slimme mensen nodig in deze oorlogstijd. In ieder geval slimmer dan Salim Benghalem. Maar die zijn onverkiesbaar en absoluut niet te vinden in de rangen van de politieke partijen. Die moet je opzoeken, waarbij je letterlijk en figuurlijk grenzeloos gaat werken. Recruteren en faciliteren. Stop dáár die paar miljard in. Maar ik houd mijn hart vast. Ondertussen zal ik de stupiditeit en leugenachtigheid die Europa politiek beheerst en kapotmaakt, aan de kaak blijven stellen. Daarbij zal ik misschien, af en toe, wel in herhaling vallen. Ook dat spijt mij.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 