Een miljoen vacatures. Laat dat aantal gerust even bezinken. Denk er eens over na, wat dat betekent. Ja, ik bedoel in een landje als Nederland, want het cijfer komt van het oer-Hollandse UWV. Als illustratie van een waarschuwing. Dus we hebben het niet over Europa of zo. Zelfs ík schrok ervan. Het dendert nog na.
Natuurlijk, iedereen (iedereen?) ziet die A-viertjes in een hoesje, die achter de ruiten van al die servicebusjes zijn geplakt: “WIJ ZOEKEN COLLEGA’S!!”. Installatiemonteurs, metselaars, rioolontstoppers, elektriciens. Sommige bedrijven doen het wat professioneler. Die laten een designer los op hun vracht- en servicewagens. Kekke kleuren en flitsende stickers. Maar de noodkreet die gecommuniceerd wordt blijft dezelfde. PERSONEEL, PERSONEEL, PERSONEEL. Ook op gebouwen en achter winkelruiten. Bij de schoenenwinkel en de pizzeria. Hoe zou het zijn als ‘de zorg’ dat ook ging doen? Dan kom je bloedend en wel binnen bij de EHBO, of je bezoekt je dementerende oma in het verzorgingstehuis, en op de draaideur staat: Wordt jij onze nieuwe collega? (Ik weet het, wordt wordt hier met een t geschreven. Maar de meeste anderen weten dat niet, vandaar.) Want voor het onderwijs geldt hetzelfde. Geen vakkrachten. Zo sterven steeds meer dingen uit, en af. Geen mensen. Dan hoeven we het al helemaal niet (meer) te hebben over weten en kunnen.
Twee maanden geleden heb ik daar een stukje over geschreven: ALLEMAAL UITVERKOCHT. Daar stond ook dat er politiek/beleidsmatig toch niets wezenlijks verandert met Rutte aan het roer, dus ik heb een andere oplossing bedacht. Er staan miljoenen vluchtelingen aan de poort van Europa te rammelen. Want wat voor dit Nederland geldt, is in Frankrijk, Duitsland of Ierland niet anders. Geen gekwalificeerd personeel. Het draait allemaal om dezelfde branches: zorg, techniek, bouw en ICT. De laatste tijd is daar logistiek bijgekomen, en dienstverlening. Koks en kelners, bakkers, winkelverkopers en caissières. En, en, en… Als ‘het eigen volk’ – waarvan sommige foute mensen vinden dat dat op de eerste plaats komt – niet wil, niet kan, te beroerd is en vooral: te decadent en te verweekt, dan kan het niet anders of je moet een beroep doen op ‘import’. En die mensen staan nota bene klaar, ‘by the millions’! Om te werken, om zich nuttig te maken, om te leren en dus om iets te bereiken. Ze willen wat verdienen. Oké, niet allemaal. Maar desondanks zou het maatschappijverstorende arbeidsmarktprobleem relatief snel uit de wereld kunnen worden geholpen. Er wordt dan in ieder geval serieus aan gewerkt, in tegenstelling tot nu. Er komt licht in de tunnel, in plaats van stilletjes hopen op een nieuwe economische crisis die de druk doet wegsmelten. Dat is allemaal niet gezond.
Wat je dus moet doen is screenen. Controleren en onderzoeken. Wie gaat wat doen en waarom? Wat willen en wat kunnen ze, misschien al nu en anders straks. Waar liggen de talenten? Wie is voor welke branche het best geschikt? En hoe komen we daar? Kijk, dat is werk dat ik heel graag zou willen oppakken. Dán kun je iets bereiken. Want aan een goede collega heb ik, desgevraagd, onlangs nog opgebiecht dat ik er eigenlijk zin meer in heb. Om op zoek te gaan naar mensen die er niet zijn.
Dus: maak gebruik van het overdadig beschikbare potentieel dat wél aanwezig is, dat wél wil en waar wél ambitie in zit. En zijn die basisfactoren (normaal verstand en veel goede wil) aan de andere kant van het hek niet of onvoldoende aanwezig, stuur ze dan terug. Laat ze niet verkommeren van kou en gebrek in overvolle en smerige kampen, die niemand wil. Daar wordt een generatie grote en kleine criminelen opgeleid, in plaats van een leger monteurs, een leger verzorgenden, een leger magazijnmedewerkers… Binnenkomen, blijven en aan het werk of terug naar het land van herkomst. En als je aan het werk gaat, dan is dat in een passende baan waar we je passend voor gaan opleiden. Daar hoort ook passende huisvesting bij. Taal, vaardigheden en omgangsvormen. AAN DE SLAG!
Ik zou het wel weten.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 