DE TIJD WAARIN WE LEVEN

Maar waar gaat dit toch allemaal over? Schelden en verwijten. Niks beleid en visie. Geen ideeën en geen perspectief. Dat is de tijd waarin wij leven.

Hoeveel moeite moet het hebben gekost om bij een bijna 78-jarige, politieke veteraan alle spontaniteit er uit te trainen? Er stond gisteren een sprekende pop tegenover Donald Trump. van wie je veel kunt zeggen, zoals ik ook doe, maar niet dat hij niet authentiek is. Trump is een hele authentieke leugenaar, laten we het daar kort op houden. En hij was gisteravond in Cleveland gewoon zichzelf. Verstorend, niet luisterend, onbetrouwbaar. Daar tegenover stond zijn uitdager, Joe Biden. Geprogrammeerd, tot in alle details voorgekookt wat hij wanneer moest zeggen, hoe hij moest reageren, wat hij aan zich voorbij zou moeten laten gaan en vooral: spreek rechtstreeks de vele miljoenen kiezers toe die thuis zitten te kijken.

Desondanks werd het van beide kanten een aanfluiting. Geen debat, maar een ordinaire caféruzie. Presentator Chris Wallace, toch niet de eerste de beste, kon het onmogelijk in de hand houden.

Biden kreeg bijvoorbeeld voor de voeten geworpen dat zijn enig overgebleven zoon aan coke verslaafd is geweest, en dat hijzelf tijdens zijn opleiding niet het slimste jongetje van de klas was. Terwijl, onder Trump, Amerika het land is met relatief veruit de meeste coronadoden ter wereld. Met een economie die er veel slechter voor staat dan vier jaar geleden. Met een opgebroken samenleving. Een land dat ruzie heeft met zo ongeveer alle andere landen in de wereld, maar – een voltreffer van Biden – ook een ‘Putin Pussy’ is.

Maar waar gaat dit toch allemaal over? Schelden en verwijten. Niks beleid en visie. Geen ideeën en geen perspectief. Dat is de tijd waarin wij leven. Kijk naar het Nederlandse coronadebat. Het virus woedt langer dan een half jaar, maar er zijn nog altijd onvoldoende persoonlijke beschermingsmiddelen en testmateriaal. Die veelbesproken app? We weten niet wat we moeten doen, en de verwijten vliegen over en weer. Ieder land bedenkt zijn eigen oplossingen. Ieder voor zich, maar wie en wat is er dan voor ons allen? Als ik zo meteen een nieuwssite aanklik, dan lees ik over alweer nieuwe records. Meer infecties. Meer opnames. Meer mensen op de ic.

Als ze alle kennis in de wereld nou eens zouden bundelen? Zouden we niet iets kunnen leren van elkaar? Het gaat om ons, de wereldbevolking. Stelt niks voor, ik weet het, maar toch. Elkaar vliegen afvangen is veel belangrijker. Binnen de EU, in het Verenigd Koninkrijk en natuurlijk ook in de States. Was dat vroeger niet wat we de Vrije Wereld noemden? Trotse democratieën. Liberalisme met een sociaal gezicht, vrijheid en, vooruit, broederschap. Gelijke kansen. Groei in alles.

Ik heb al veel eerder en herhaald geschreven dat Europa verloren is, maar dat het zo snel zou gaan verbijstert mij inmiddels bijna iedere dag opnieuw. Aan de andere kant van de oceaan gebeurt hetzelfde en erger. Gangsterpolitici als Xi en Poetin hebben een leven als een luis op een zeer hoofd. Toe maar, met het uit de weg ruimen van mensen die je niet bevallen, met je concentratiekampen, landjepik en met het compleet afhankelijk maken, en houden, van je eigen bevolking. De tijd waarin we leven, of had ik dat al eerder gezegd?

Is er nog leuk nieuws? Nou, ik vind dat Tijs van den Brink aan een mooie serie is begonnen: God, Jesus, Trump! Ook gisteren op televisie. Waarom stemmen streng christelijke mensen op Trump, die alles doet wat God verboden heeft? Van den Brink is geen begenadigd interviewer, maar dit doet hij goed. Hij maakt er een verslag van, op geheel eigen wijze. Persoonlijk en betrokken. Mooi.

En echt lachen was het zondagavond met Arjen Lubach. Nou ja, nadat hij volkomen terecht het leesprobleem van – daar zijn ze weer – de Nederlandse jeugd aan de kaak had gesteld. Kijkend naar de internationale lijstjes, bungelt dit land helemaal achteraan. Er Wordt Niet Meer Gelezen. Dat weet natuurlijk ook al iedereen, maar de impact straks is enorm. Lubach verwees naar bijsluiters en gebruiksaanwijzingen. Maar ik noem de helende kracht van poëzie en literatuur, die zo onbereikbaar wordt. Haal je je kennis straks uit videootjes, icoontjes en – natuurlijk – dankzij Famke Louise? Hou maar op, want dat zijn weer twintig blogs 😦 .

Ik wil lachen.