Tot nu toe loopt het in de States precies zoals verwacht. Joe Biden wint, en Donald Trump gaat niet verliezen. Ik maakte me daar niet zo’n zorgen over. Had al langer geleden ingecalculeerd dat de gek niet zomaar zou vertrekken uit het Witte Huis. Niks aan de hand, hij zal door de Republikeinen in het Congres, Mitch McConnell voorop, uiteindelijk en na wat rituele dansen wel op andere gedachten worden gebracht.
Ja, ik heb deze zaterdagavond een feestje gevierd. Kun je zingen en dansen met je hond? Het antwoord is ja. Na zo lang wachten, zeg maar gerust twee jaar die de laatste dagen culmineerden in een leven tussen hoop en vrees, moest het er even uit. And I loved it!
Maar… Natuurlijk volg ik zenders als CNN, behoorde ook ik die laatste dagen tot de velen die bijna voortdurend hun schermpjes actualiseerden om te kijken of er nu eindelijk niet weer eens een staat was toegewezen aan Biden. Hoe spannend kan zoiets zijn? Ik had mijn tablet zelfs op mijn nachtkastje liggen. Na toiletbezoek in de nacht en voor mij ook in de ochtend tot een uur of negen, altijd even kijken. Nieuws? Weer niet! Nog niet! Omdraaien en verder gaan. Want slapen doe ik gelukkig altijd goed.
Ik herinner me precies vier jaar geleden. Toen was ik in Ierland en lag mijn smartphone in de verkiezingsnacht op het tafeltje naast mijn bed daar. Dat was de eerste en tot vorige week ook meteen de laatste keer. Zelfde ritueel in het donker. Toen las ik berichten in ongeveer deze volgorde: ‘Kansen Trump stijgen’ (glimlach, lekker verder slapen); ‘Witte Huis kan Trump bijna niet meer ontgaan’ (vrolijk verder slapen) tot ‘Trump onderweg naar het Witte Huis’ (opstaan dan maar?). Ook toen een YES!, maar dat kwam vooral door de enorme afkeer van Hillary Clinton. Ook daarin was ik zeker niet de enige, want dat heeft Trump zijn positie opgeleverd. Met een laatste duwtje van Rusland erbij over de gelekte e-mails van Clinton.
Daarom ben ik niet zo bang voor dat zogenaamde trumpisme waarover nu wordt gesproken. Dat dooft veel sneller uit dan COVID-19, zodra de gek is vertrokken uit het centrum van de macht. De mensen die op hem hebben gestemd, zijn voor veel meer dan de helft de zogenaamde evangelicals. Die denken dat Trump door God is gezonden om abortus en het homohuwelijk tegen te gaan. Die stemmen Trump, zoals ze op de Nederlandse biblebelt op Kees van der Staaij stemmen. Dat is geen keuze, maar een heilig moeten. De rest van de lieden die op hem hebben gestemd, lossen op als ze nergens meer achteraan kunnen lopen, met hun grote bek. Er zit dus geen gedachte, laat staan een ideologie achter dat trumpisme. Het is een vierjarige hype geweest, die het gelukkig niet nóg vier jaar zal volhouden.
Maar…, schreef ik hierboven. In Buitenhof deze zondag – punten voor Twan Huys want hij heeft dit weer heel goed gedaan – , kwam onder anderen Anthony Scaramucci voorbij. Ooit een week of twee de officiële woordvoeder van de gek, en zelf ook niets meer of minder dan een clown. Maar de kracht van een (goede) clown is ook dat hij ons een andere waarheid kan voorspiegelen. Deze buitengewoon flamboyante Anthony speelde dit keer de degelijke analist, in een behoudend bruin pak met een oubollige stropdas. Niets voor hem, en daarom extra leuk. Maar… hij zei iets buitengewoon verontrustends. Er is een pad om die uitslagen inderdaad in je voordeel te kunnen veranderen. Je ontslaat “gewoon” een paar autoriteiten op het niveau van het kiesdistrict. Op die manier kunnen stemmen ongeldig worden verklaard en alsnog naar de heersende partij gaan.
Je mag niet voorzeggen, Anthony, maar áls dat inderdaad een optie is, dan zal de gek het niet laten om die kaart te spelen. Dan komt het uiteindelijk terecht in het hoogste federale rechtscollege, the Supreme Court, en daar heeft hij een paar dagen voor de verkiezingen gezorgd voor een comfortabele meerderheid van ultra conservatieve rechters. Drie daarvan zijn dezelfde mensen die in 2000 George W. Bush aan de overwinning op Al Gore hebben geholpen. Vriendelijk dank. Oftewel, voor wat hoort wat.
En dat is wat Trump altijd heeft volgehouden. Deze verkiezingen worden beslist in the Supreme Court. Clowns, gekken en genialiteit. Het gaat maar al te vaak samen. Ik ben niet gerust, kan er niet om lachen. Misschien toch te snel Oscar ten dans gevraagd.
Om The Donald in deze ook voor hem zo spannende tijden toch wat op te vrolijken, heb ik tot besluit een verzoeknummertje voor hem klaargezet. Hoe toepasselijk. Daarmee sluit ik dit voorlopig dan maar af. Take care.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 