Het kan natuurlijk niet zo zijn, dat ik hier geen advies, of beter gezegd voorspelling in huis heb voor de nationale politiek. Bijna twee jaar geleden heb ik Joe Biden overtuigd om er toch voor te gaan, het hoogste ambt in de Verenigde Staten van Amerika. Want god, wat twijfelde Joe. Hij werd er zo ongeveer door verteerd, als oude man die iedere dag nóg ouder werd. Vooral door die onzekerheid, wel of niet doen. Ook met hulp van Barack hebben we hem uiteindelijk toch over de streep kunnen trekken, en inmiddels is hij de 46ste president van de VS. Maar ik kan jullie verzekeren dat hij wel een duwtje in de goede richting nodig had, hoor. Dat kun je hier op je gemak nog even nalezen: “IEDEREEN WIL DAT IK INSTAP…”. En daardoor lijkt Joe nu iedere maand juist een beetje jónger te worden. Iedereen blij en opgelucht, niet alleen in de States maar wereldwijd. Het is een relief. Voor mij persoonlijk heeft dat geleid tot een iconische, dus onvergetelijke late zaterdagmiddag toen ik met mijn hond heb gezongen en gedanst, bijna tot op de tafel in Ierland. Want het woord was eruit: Biden winnaar!
Wie dan de Nederlandse premier wordt of blijft, is natuurlijk van een heel andere orde. Dat gaat, ook figuurlijk maar vooral letterlijk, eigenlijk nergens over. Maar op een paar uur varen ligt het Verenigd Koninkrijk, en zeker met zo’n hele brexit en dus een veranderende rol op het wereldtoneel, wist Boris Johnson het op een gegeven moment ook niet meer. Wat te doen? Die heb ik (eveneens in 2019) ingefluisterd dat hij vooral gewoon zichzelf moest blijven, want dat is wat de Britten van hem verwacht(t)en. In zes punten heb ik hem een scenario geschetst, en dat heeft hij voor 100% gevolgd. Niet waar? Lees ook dat gerust na in BORIS AAN DE LIJN.
Maar Mark Rutte ga, wil en kan ik niets vertellen. Ja, dat hij te laat is met opstappen en straks met gebogen hoofd zijn conclusies zal moeten trekken. Ergens in zijn komende regeerperiode, Rutte IV. Over een paar uur gaan de stembureaus open. En ik verbaas me nu al over de keuze die de Nederlanders in overgrote, bijna absurde meerderheid gaan uitbrengen op de Leugenaar des Vaderlands.
Links en rechts eens geïnformeerd in mijn omgeving, bij mensen die mij dierbaar zijn, die ik respecteer en die verstand van zaken hebben. Ze hebben al dan niet ooit een paar boeken gelezen, zijn ergens gekomen, privé en carrièretechnisch. Wat ga je doen, woensdag? En ze stemmen op Rutte. Grootste gemene deler? Enerzijds dat bij zulke resultaten in de polls, zij dus zeker niet de enigen zijn die “gek” zijn. Maar anderzijds ook dat al die leugens, die tricks en machinaties inclusief zoiets als de Rutte-doctrine, altijd en overal voorkomen. Beide redenen voor dom, onwetend en naïef stemgedrag, zijn voorbeelden van jezelf verschuilen, ‘go with the flow’.
Ieder (westers) land krijgt de regering die het verdient. Ik heb jaren geleden opgeschreven dat de kiezer altijd gelijk heeft, en dat het electoraat niet dom is. Maar ik neem dat hier en nu terug. De kiezer heeft niet altijd gelijk, en laat zich veel te gemakkelijk iets aanpraten. Ook eerder opgeschreven: ik word er zelfs onpasselijk van, soms zelfs letterlijk. Dus laat maar. Dan maar Joe, en Boris. Of meedenken en -doen in Ierland. In plaats van zo’n plaatboef als Rutte.
Maar goed, we weten dus al hoe het gaat lopen straks. Rutte IV. Met de VVD (bestaat die partij eigenlijk nog wel?) op het dubbele van de stemmen die de tweede politieke partij krijgt, of dat nu uiteindelijk D66 of de PVV zal zijn. Dat maakt ook al niet uit in dit land.
En dan gaan we zeteltjes tellen. Wie is het eerst bij 76? Ik zal het hier alvast voor je opschrijven. Dat kabinet wordt gevormd door VVD, CDA, D66 en PvdA. Met elkaar goed voor een comfortabele meerderheid van meer dan 80 zetels, in ieder geval meer dan nu. Die arme CU wordt bedankt voor bewezen diensten. Dat krijg je ervan als je je aansluit om een wankele coalitie aan een meerderheid te helpen. Misbruikt. Terwijl dat de enige partij is die staat voor haar principes. Het is niet anders.
En hoe Rutte dat gaat verdedigen?
We zitten in een vreselijk moeilijke tijd, waarbij we niet alleen over onze schaduw heen moeten kijken, maar vooral: springen. Dat geldt niet alleen voor mij, maar voor iedereen. Om dit geweldige land welvarender, maar ook socialer en veiliger te maken, hebben we baat bij een breed gedragen coalitie.
Blah, blah, blah.
Ik zie één voordeel. Nog niet zo lang geleden heb ik opgeschreven dat Ahmed Aboutaleb de enige was geweest die enige kans had om Rutte te verslaan. Diezelfde Aboutaleb is zeer ministerwaardig, en zo komt nieuw beleid letterlijk en figuurlijk in beeld. Dat de PvdA zich maar sterk maakt voor deze rasbestuurder.
Ik refereer hier voor een derde keer aan Rotterdam, met dank aan Bob Seger. Om mijzelf, maar nu in het licht van Rutte IV wat op te vrolijken. Eerst met de fiets en toen ik zestien jaar was op mijn rode Kreidler. Langer dan een halve eeuw geleden. Via het Hofplein en daarna de Coolsingel of de Goudsesingel, de Willemsbrug over, rechts aanhouden en even doorrijden. De Atjehstraat in, en verder. Kijken kijken niet kopen.
And sometimes even now, when I’m feeling lonely and beat
I drift back in time and I find my feet.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 