De columns van Sjoerd Mossou in het AD, begin ik steeds meer te waarderen. En nee, dat is niet omdat ik daarin altijd mijn eigen mening of ideeën weerspiegeld zie. Maar wel omdat het iemand is wiens gedachten over de voetbalwereld, de mijne vaak aanscherpen. Zo mengt ook hij zich natuurlijk in het nationale debat rond Marc Overmars. Na een week vindt Mossou dat we er misschien ook over moeten kunnen lachen. En in ieder geval mogen we ook wel eens naar bijvoorbeeld omgevingsfactoren kijken, zonder daarmee de suggestie te wekken dat hij opkomt voor Overmars. Laat staan dat hij zijn wangedrag bagatelliseert. Dat laatste wil ik ook zeker niet doen, maar het eerste misschien wel. Want diezelfde Overmars is een hele zielige jongen, in de oprechte betekenis van “zielig”. Oftewel arm, beklagenswaardig, deerniswekkend, mistroostig, treurig en troosteloos. De voormalige stervoetballer en inmiddels diep gevallen sterbestuurder, is voor altijd een stakker geworden.
Het is niet slechts zijn wangedrag, maar om als reactie op het nieuws – wat natuurlijk helemaal geen nieuws is, want zeker binnen Ajax wist zo ongeveer iedereen er al lang van af – te melden dat je verbaasd bent over de impact van je vieze appjes, is inderdaad deerniswekkend. Met een leger van media-adviseurs om je heen. Een beursgenoteerde onderneming, weet u nog wel? Alles gaan we wikken en wegen voordat we er mee naar buiten komen. Vooroverleg, een strategie en de juiste toon. Dat werk dus. En dan zeg je dat je je “kapot bent geschrokken” van wat je zelf teweeg hebt gebracht. Marc, je stuurt foto’s van je lul in de rondte, naar vele vrouwen die op de hellingen van de Olympus vertoeven. Daar waar jij op de top de rol van godenzoon zit te spelen.
Nee, ik heb echt met hem te doen. Echt. Wat kan hij meer doen dan met een stevig touw op een vroege wedstrijddag naar het Amsterdamse bos gaan, of anderszins uit het zicht verdwijnen door te vertrekken naar een heel ver en onderontwikkeld land? Vrij naar wat ooit Leo Beenhakker opmerkte over Ajax, meen ik wel te mogen stellen dat deze Overmars niet ziek, maar doodziek is. Compassie is wat rest.
Ik denk dat het hem helemaal niet om de seks gaat. Het is volgens mij ook geen machtsdingetje. Het gaat bij Overmars om een eeuwigdurende aandachts- en spanningsbehoefte. Als je je appjes gaat sturen naar een vrouw die op 50 meter afstand van je zit, dan bevestigt dat alleen maar mijn gedachten. Reageert ze? En hoe dan? De verslaving aan je beeldschermpje. Tel daar een mogelijk minderwaardigheidscomplex bij op en je met je houding überhaupt geen raad weten, dan is dat voer voor de meest ervaren psychiaters ter wereld. Ik wens niet alleen hen, maar ook de patiënt zelf veel succes. Maar ik vrees het ergste.
Waar Overmars de geilneef van Ajax was, is Edwin van der Sar nog altijd de vriendelijke vader. Maar ik zou ook hem maar snel vervangen. Hij zegt na een week officieel ook nog steeds van niks geweten te hebben. Een volslagen verrassing, en zo. Wat een bullshit. En dat met diezelfde duurbetaalde mediaspecialisten om zich heen. Nonsens, all over the place. Van der Sar past niet in die rol van directeur. Zet er een dame neer, zeker onder de gegeven omstandigheden en in dit tijdsgewricht. Mogelijk komt Nilüfer Gündogan binnenkort vrij. Ik zou zeggen: doen!
Waar het op neer komt, met een knipoog naar de titel boven dit stukje, we zijn allemaal wel heel druk met het lezen, verzenden en ontvangen van berichtjes, maar inhoudelijk gaat het nergens over. We Gaan De Inhoud Uit De Weg. Betekenisvol communiceren lijkt uitgestorven. Niet (slechts) aan de kaak stellen, maar luisteren naar wat mensen daadwerkelijk beweegt. Wat hen drijft. En waarom. Dat had Van der Sar moeten doen. En niet alleen nu, maar al veel eerder.
Who’s next?
Ton Westphal + No Nonsense ++ 