LANDGENOTEN!

Nou, daar zitten we dan. Fijn dat jullie er allemaal weer bij zijn, en dat geldt speciaal ook voor Marianne Thieme. Want dat zit me nog altijd niet lekker, hoor, dat jij mij op mijn belangrijkste professionele dag zo hebt afgewezen. Maar goed, zakelijk zijn en zakelijk blijven, iedereen adviseert het mij al jaren. Tot op de dag van vandaag. Wat zeg ik, tot en met zelfs dit moment. Want ik vind het verschrikkelijk om in het openbaar te moeten spreken. Daar helpen geen tien Pietertje Frijters aan. Trouwens, dat is geen geheim. Dat ziet en hoort iedereen met gemak. Maar, even serieus, vinden jullie vandaag ook niet dat ik een behoorlijke progressie heb gemaakt? Al die trainingen werpen zo toch hun vruchten af. Top! Zo zien jullie maar weer, dat al dat belastinggeld niet voor niks is. Je krijgt er hoe dan ook wat voor terug. Tot nut van ’t algemeen, en mijn familie.

Nee, liever ben ik gewoon buiten beeld. Dan kan ik tenminste doen, en vooral laten wat ik wil. En daar hebben jullie lekker helemaal niks mee te maken. Gelukkig maar. Want doen is een werkwoord dat ik niet perfect kan vervoegen, zeg maar. Ha ha, die heb ik niet van mezelf hoor.

Ter zake. Om kort te zijn, iedereen gaat er op achteruit. Behalve ik. Na jullie vervelende actie en al dat gedoe rond Afrika – echt kinderachtig – , gaan we nu lekker naar Griekenland. Dat was, by the way, een beetje dom (knipoog naar Máxima, staat hier). Afrika. Soit. Het wordt dus Griekenland, dat land waar jullie als trouwe belastingbetalers al honderden miljoenen naar toe hebben gebracht. Komt nooit meer terug, zeggen de mensen die er verstand van hebben. Nu gaan we er dus zelf, in persoon, naar toe. Landgenoten, wees niet bevreesd en gaat u straks maar rustig slapen. Want ik kom zeker wél terug. Over personen gesproken, die Grieken daar beschouwen mij overigens als persona non grata. Ondankbaar, noem ik dat. Maar ik stoor me er maar even niet aan. Niet minder dan drie ministers daar hebben niet voor niets hun nek uitgestoken om er voor te zorgen dat we daar een beetje kunnen spelevaren. Leuk voor de kinderen, toch? Die zorgen straks voor mijn opvolging, en dat is heel belangrijk. Zo leveren wij met elkaar allemaal, in Europees verband een investering in de toekomst. Samen de schouders eronder. Om mijn fantastische vader hier en nu maar even aan te halen: “Heel erg pedankt, mede namens mein frau”.

Koninklijk — Royalty zorgt voor identiteit, herkenning en gemeenschapszin.

Ouderen, jongeren, zieken, werkelozen en andere behoeftigen, ik heb voor jullie geen goed nieuws. Ondanks een onverminderd hoge belastingdruk, hebben jullie een probleem. Het zij zo. Jullie hebben een regering gekozen die andere keuzes maakt. Niet voor pensioen, niet voor het verleden, en ook niet voor vernieuwing. Het zijn andere tijden. Iedereen weet dat het niet goed gaat met Europa, en we kunnen, en mogen, onze ogen daar niet voor sluiten. We moeten naar de toekomst kijken. En iedereen moet daar zijn of haar steentje aan bijdragen. Onderwijs, onderzoek en ontwikkeling, ook op economisch vlak, moeten ondergeschikt worden gemaakt aan onze internationale belangen. Nederland bestaat niet, en als we niet oppassen bestaat Europa straks ook niet meer. DAT MAG NIET GEBEUREN!, zeg ik maar even in hoofdletters, op Prinsjesdag. Daarom wordt meer geld uitgetrokken voor onze jongens en ook de meisjes in den vreemde. Jawel, de militairen die ver over onze landsgrenzen onze belangen verdedigen. Had mijn vader dat nog eens mogen meemaken!

Brandhaarden moeten worden geblust, en bestreden. En liever nog worden voorkomen. Yes, we can. Ook in Europa. Waar dan ook, wanneer dan ook. Nederland moet pal staan voor de wereld!

Het midden- en kleinbedrijf, de traditionele motor van de economie, wordt geholpen, staat hier. Maar hoe, dat wachten we af. Maar een troonrede zonder positief nieuws ter afsluiting, althans met een minder pessimistische visie, is geen goed begin van het nieuwe, parlementaire jaar. Daarom vanaf hier een welgemeend: Leve de Koning!

Muziek.