Amerika en China beheersen met hun egocentrische leiders het wereldnieuws. Donald Trump als de zonnekoning van het zogenaamde liberale westen, en Xi Jinping als de nieuwbakken keizer van het oosten. Ze staan lijnrecht tegenover elkaar, maar ze deugen geen van beiden. De Caesars van de 21ste eeuw.
Er zijn nog wel meer van dat soort baasjes aan te wijzen, en allemaal lijken ze op elkaar. Recep Tayyip Erdogan, Jair Bolsonaro (die niet voor niets als tweede voornaam Messias heeft) en Rodrigo Duterte zijn de voorbeelden. Nieuwe rolmodellen. Maar deze bende is natuurlijk niet compleet zonder Vladimir Poetin en Mohammad Bin Salman Al Saud, die elkaar onlangs nog zo vrolijk begroetten op de top van wereldleiders.
Wereldleiders. Ze liegen en bedriegen – maar dat behoort, waar dan ook, tot de habitus van 98% van de mensen in de politiek/maatschappelijke arena -, dus in die zin niks nieuws. Maar trots zijn als je enkele duizenden landgenoten pardoes doodschiet (Duterte), of het gewoon gaan vinden als je een onderdaan die je niet zo leuk vindt vermoordt en in stukken zaagt (Bin Salman), of bijvoorbeeld het hele nationale rechtssysteem aanpast aan je eigen voorkeuren (Erdogan, maar ook Trump is aardig onderweg), dat mag je zelfs zo op het eind van 2018 toch wel grensoverschrijdend gedrag noemen. Andere tijden. Om over Poetin, die werkelijk alles doet wat God verboden heeft, maar te zwijgen. Want dat weten we als ‘gewone, weldenkende mensen’ natuurlijk al lang. Het zijn de lui die Planet Earth beheersen, misbruiken en exploiteren. Op en achter de bühne. En ze versterken en steunen elkaar. Iedere dag weer.
BUITENGEWOON KWETSBAAR
Daarom wordt Xi Jinping natuurlijk niet aangesproken op zijn binnenlandse beleid. Stel je voor dat hij dat bij mij ook gaat doen, zullen ze ongetwijfeld denken. Ook de grootste, autarkische schurken zijn toch net mensen, met de welbekende kilo’s boter op hun hoofd. Dat maakt hen anderzijds, met de nodige verbeelding, ook wel weer schattig. En met nog een beetje meer verbeelding: buitengewoon kwetsbaar. Vraag maar aan Trump (maar daarover later een keer).
Zondagmiddag, Buitenhof. Een soms interessant televisieprogramma, waarin de maatschappelijk intellectuele bovenlaag mag optreden. Deze keer was daar bijvoorbeeld Ties Dams te gast. Hij heeft een biografie geschreven van diezelfde Xi Jinping, en dat is natuurlijk lekker actueel. Als die Xi geen kritiek krijgt van zijn vrinden, dan toch wel van slimme mensen die er nota bene zo ongeveer op zijn afgestudeerd. Zou je denken. Maar wat krijg ik te horen? Hij is een verlegen, introverte en zeer intelligente boekenwurm. Ook: een charmante leider, die de persoonlijke relatie verkiest. Huh??
Xi Jinping is misschien nog wel erger dan de zes genoemde anderen uit die Bende van Zeven. Mag ik even?
- Volgens de Verenigde Naties staat vast dat Xi Jinping, die toch zo charmante man, sinds 2015 een miljoen Oeigoeren in geheime kampen heeft opgesloten. Dat benadert 10% van het complete volk.
- Hun leefgebied in de Chinese provincie Xinjiang is praktisch ontoegankelijk geworden voor de buitenwereld.
- Hun cultuur wordt gelijkgeschakeld.
- Hun communicatie wordt 24/7 stringent en met hightech waar ze in Silicon Valley van smullen, gecontroleerd.
- Daarnaast zijn er ook nog eens meer dan een miljoen brave partijleden die kant opgestuurd om de lokale bevolking ‘op te voeden’. Ze worden geplaatst in zogenaamde ‘gastfamilies’ en zitten in die zin letterlijk en figuurlijk bij en met de Oeigoeren aan tafel. Dan serveren ze gezellig varkensvlees en een potje bier: kijken wat er gebeurt.
- Want Oeigoeren zijn islamitisch. Daar in dat verre noordwesten van de republiek.
CONCENTRATIEKAMPEN
Het gaat verder en verder. Lees en huiver bij bijvoorbeeld dit bericht van Reuters, dat binnenkwam terwijl ik nota bene mijn stukje zit te tikken. Ja, we hebben het over concentratiekampen en etnische zuivering. Maar Xi Jinping is bij dat elitaire Buitenhof een charmante man, een intellectueel. Er wordt, volledig correct, goed naar geluisterd en begripvol geknikt door Diana Matroos, die het programma mag presenteren en door tafelgenoot Koen Petersen, die aanwezig is om de Trump-zijde te belichten. In de studio zitten behalve het publiek ook nog andere gasten als Alex Brenninkmeijer, Guido de Wert (hoogleraar Biomedische Ethiek aan Maastricht University) en Corinne Ellemeet, Tweede Kamerlid voor GroenLinks. Toch niet de eersten de besten. Zou je denken. Ze luisteren allemaal keurig zoals het hoort naar het verhaal van Dams, over die toch zo introverte en verlegen Xi.
“Wir haben es nicht gewusst.”
Leer van de geschiedenis, ook al speelt het vandaag. Zo luidt de onderregel van deze blog. Ik kan even geen meer beklemmend voorbeeld daarvan opschrijven. Maar u weet het nu wél.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 
Een reactie op “DE BENDE VAN ZEVEN”