Is het nou gewoon onbenulligheid? Ik denk het wel, als Astrid Kersseboom het in het belangrijkste televisiejournaal van het land weer eens heeft over “Londonderry”, zoals vorige week. En iedere keer doet me dat een beetje pijn. Het is een steek die door je hart gaat. En nou ben ik nog maar een Nederlander, en geen Ier. Maar iedereen weet dat ik wél veel met Ierland heb, ik woon er soms ook. Daarom weet en ervaar ik hoe diep de verschillen tussen de Ieren en de Britten nog altijd zijn.
Het is ook één van de redenen, samen met mijn rafelige randen-reizen, waarom ik hier altijd volhoud dat één Europa niet bestaat. Het is een politiek gedrocht, dat wordt volgehouden – koste wat het kost – bij gebrek aan beter.
Tot voor kort ging het gelukkig goed aan de binnengrens in Ierland. De mensen hebben elkaar nodig, natuurlijk. Werken, wonen, spelen en shoppen zonder grenzen, in dit geval letterlijk. Iedereen blij. Maar dan heb je zo’n Theresa May die een paar stemmen te kort komt om te kunnen blijven regeren – nou ja, wat je regeren noemt – en dan doet ze een beroep op een niets minder dan sektarische politieke partij in Noord-Ierland, de DUP.
Die club is de laatste maanden vanwege Brexit veelbesproken, maar (ook) een verschrikking voor het lokale vredesproces dat dus nog altijd niet is afgerond. Iedereen herinnert zich de bomaanslagen in winkelcentra en drukbezochte restaurants. Maar voor de nationale politiek in het Verenigd Koninkrijk geldt: who cares? Dat lijkt wel een rode draad, ‘who cares?’. De overgrote meerderheid van de bevolking doet er aan beide zijden van alles aan om tot elkaar te komen, gewoon gewoon te doen en op geen enkel gebied te provoceren. Ze bouwen letterlijk en figuurlijk bruggen. Het ging steeds beter, zeker ook in een stad als Derry waar nog niet zo vreselijk lang geleden op leven en dood werd gevochten.
De DUP is een partij van mensen die daarentegen nog altijd roepen dat Ieren hun bek moeten houden. De Unionisten van de DUP zijn niet te gast op het eiland, maar ze zijn, nee, ze spelen de baas. Het megabelang van die paar zeteltjes in het Lagerhuis in Londen zijn wat dat betreft een enorme steun in de rug. Ze worden (locaal) veel belangrijker gemaakt dan dat ze zijn, want Sinn Féin – Iers en dus sterk republikeins – is op welgeteld een paar honderd stemmen na even groot. Ook op zo’n piepklein stukje van Europa, in een uithoek van de EU, tekenen de ravijnen van verschil zich dus glashard af.
De DUP zal zich altijd blijven verzetten tegen zachte grenzen (Brexit). Ze leven van een harde grens, van verschil, van strijd en van arrogantie. Typisch Brits, dat laatste. Door de bevolking worden ze evenwel steeds minder erkend en herkend. Het zijn politieke stuiptrekkingen. Maar ja, May kwam dus een paar zetels te kort. Hoe dom en kortzichtig kun je zijn, en dat zullen we weten ook. Eerst die Brexit, maar daar is voorlopig al voldoende over geschreven en dat is nu ook niet het onderwerp. Maar Derry wel. De tweede stad van Noord-Ierland, op de grens met de Republiek. Met een vooral republikeins georiënteerde bevolking. Het ging daar zo goed. Zes jaar geleden nog de culturele hoofdstad van Europa, met centraal bijvoorbeeld ook een inmiddels iconische vredesbrug over de Foyle.
De bezetter, dus het Verenigd Koninkrijk, heeft ooit de kreet London voor de originele stadsnaam Derry geplakt. Dat leek hen wel leuk, een beetje het thuisgevoel voor al die kolonisten. Zoiets als dat New York vroeger Nieuw Amsterdam was. De DUP leeft nog altijd in “vroeger”, en zal dus altijd ook Londonderry blijven schrijven en zeggen. Iedere keer die steek door het hart. Geen wonder dat het geweld weer aan het oplaaien is. Zolang die DUP zich in het centrum van de macht waant, en bepaaldelijk ook is – dat is nog het ergste – , wordt 24/7 voeding gegeven aan verschil, aan geweld en aan verzet. Laat de bommen maar weer ontploffen, steek die tegenstanders maar dood en schiet ze maar neer. In, aldus Kersseboom, ‘Londonderry’.
Ik wil graag afsluiten met een oproep aan iedereen die weldenkend is, of dat tenminste wil doen geloven (zoals in dit geval de NOS), om die politieke geuzennaam Londonderry niet meer te gebruiken. Het slaat nergens op, je spreekt er direct en indirect alleen maar politiek/maatschappelijke steun voor gewelddadig en extreem unionisme mee uit.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 
Wijze woorden
LikeLike