En, hoeveel commissies zouden er inmiddels al zijn opgetuigd om te onderzoeken waarom steeds minder mensen de stembus opzoeken? Van Appingedam tot Meerssen en van Rotterdam tot Enschede. Wie gaan er in zitten en hoe lang gaat het duren? Dat praten, praten, praten (1x).
Rosanne Hertzberger schreef aan de vooravond van de lokale verkiezingen in NRC, dat mensen die regelmatig maatschappelijk betrokken stukjes schrijven en zo
wij, opinieschrijvers die achteroverleunend, pijprokend en vol cynisme en ironie wekelijks vanuit de salon de wereld beschouwen
ook zo eerlijk moeten zijn om aan te geven wat ze zelf vinden. Zij stemde na enig wikken en wegen in Rotterdam op de ChristenUnie. Ik durf er ook wel voor uit te komen, hoor. Mijn stempas heb ik na ontvangst routineus verscheurd, en in de emmer voor oud papier gegooid.
Belangrijker is de reden waarom al die mensen, en ik dus ook, niet meer gaan stemmen: gebrek aan vertrouwen. Geen leiders en gezichten meer die ook maar enigszins tot de verbeelding spreken. Al die holle kreten die overal aan lantaarnpalen hangen en op grote wanden worden opgeplakt. Kies voor échte verandering; Iedereen erbij; Oog voor elkaar; Strijd mee, juist nu; Menselijk, eerlijk, duurzaam en Eén Apeldoorn voor iedereen. Want daar woont de gemiddelde Nederlander. Nou, gemiddelder wordt het niet. Ook niet in Apeldoorn. Wat een armoe. Wie is er niet voor betaalbare woningen, een beter milieu, veiligheid in de wijk?
Maar goed. Toen ik begin vorige week even wilde afstemmen op een heel ander televisieprogramma, viel ik toevallig in een verkiezingsdebat onder leiding van Jeroen Pauw met Sigrid Kaag, Hugo de Jonge en Ahmed Aboutaleb. Het ging er over waarom mensen de politici niet meer vertrouwen. En dat vraag je aan Kaag en De Jonge! De eerste heeft op 2 april vorig jaar nieuwe samenwerking met Rutte in haar beroemde nacht zo ongeveer uitgesloten. “Dit nooit meer!” Naar Aboutaleb wilde ik, nu er ik er toch was, wel even luisteren. Maar zo ver kwam het niet, want na twee zinnen van De Jonge werd ik al onpasselijk, heb ik het geluid afgezet en ben ik snel naar de keuken gegaan om een kop koffie te zetten.
Niet weer. Al dat stupide gezwam. Hoezo, waarom de mensen politici niet meer vertrouwen.
Trouwens, weer politici met een nationaal profiel. Maar hoeveel mensen zijn geïnteresseerd in de lokale helden, die ook daar te vaak geen helden zijn? Ze hebben morgen weer afgedaan. Niet geleverd. Vergeten. Uitgesloten. Afgeschermd.
Wat er nu weer bij Volt gebeurt, is slechts de zoveelste variatie op een vast thema. De waan van de dag, de hype van het moment. De mediacratie in volle omvang. En natuurlijk, mensen zijn dat zat. Meer dan beu. Ze walgen ervan. Daarom gaan ze niet meer stemmen, of ze leveren een proteststem in. Dát is wat er aan de hand is. Hoef je geen commissies voor in het leven te roepen en vlekkerige koffiekannen voor op grote, ronde tafels te zetten.
Ga eens wat doen! Afgelopen zondag bij Buitenhof wilde ik mijn mening wel even toetsen. Natuurlijk ging het ook daar over dat “nieuwe dieptepunt” in de opkomst van het electoraat. Ron Meyer (SP) was daar onder meer te gast. Hij mag als “stadsvernieuwer” in Heerlen-Noord het zoveelste onderzoek leiden naar maatschappelijke uitval en ellende. En natuurlijk gaat dat bij hem om zielige mensen die vermorzeld worden. Hoge schulden, slechte gezondheid en achterstand in alles. We kennen dat al vele decennia. Praten, praten, praten (2x). Onderzoeken en vaststellen. Dikke en nog dikkere rapporten. Met eveneens al vele decennia dezelfde, dus overbekende uitkomsten. Terwijl op de hoek van de straat, ook in datzelfde Heerlen, de horeca niet aan mensen kan komen. Ik hoef alle andere bedrijfstakken hier niet op te noemen, die óók niet aan mensen kunnen komen. Het is universeel. Maar kennelijk niet in Heerlen-Noord, of Rotterdam-Zuid.
Ondertussen loopt Mark Rutte zich warm voor een leidende positie in Europa. Het is te opvallend hoe hij zich naar alle kanten van de gemeenschap verplaatst om zijn nummertje te maken. Laat je zien en laat je horen. Opnieuw “never waste a good crisis”. Voor eigen gebruik. Hij weet hoe dat werkt, en loopt vooruit op de muziek. Dat is die tweede Nacht van Kaag.
Maar ik heb zijn opvolger al wel gezien en gehoord. Zondag, ook in Buitenhof en letterlijk en figuurlijk tegenover Meyer: Vincent Karremans. Nu wethouder en locoburgemeester in Rotterdam. Hij vond dat we minder moeten praten, schreeuwen en verwijten, en veel meer moeten doen. Resultaat boeken. OK, neem je burgemeester mee naar Den Haag, jullie kennen elkaar immers, en dan wordt het misschien weer een beetje leuk. Juinen revisited. Rotterdam is dan twee toppers armer, maar daar lopen nog wel een paar andere goede mensen rond. En dan ga ik weer stemmen. Dat is beter dan de Tante Sidonia die nu bij de VVD de honneurs waarneemt. En tegen Kaag zou ik willen zeggen, ga eens naar Hans Anders voor een andere bril.
Ton Westphal + No Nonsense ++ 
Een reactie op “JUINEN REVISITED”