‘HOW CAN A LOSER EVER WIN?’

U gaat me toch niet vertellen dat u verrast was, gisteravond? Ik ging er eens goed voor zitten. Kijken op welke punten dit Oranje, en met name Frank de Boer, onderuit zou gaan. Alle dus. Dat was erger dan verwacht, zelfs door mij. Want u weet: ik vind Frank de Boer absoluut een loser van de buitencategorie. “How can a loser ever win?”, zongen de Bee Gees al in 1971. Daar zat tenminste muziek in, in tegenstelling tot het Nederlands voetbalelftal.

Het enige positieve daarvan bleek Denzel Dumfries. PSV hoeft nooit meer een tekort op de begroting te hebben. Zoals René van der Gijp in De Oranjezomer op SBS 6 – wat is dát een lekker ontspannend en heerlijk politiek incorrect programma; ik probeer het geen avond over te slaan – al voorspelt, wordt die straks opgehaald door Man City voor tweehonderd miljoen, “en krijgen ze Kyle Walker en Raheem Sterling erbij cadeau, en misschien ook nog wel die Fernandinho. Dat gaat echt helemaal nergens over joh!”.

Zo valt er toch nog wat te lachen. Dat gaan we met Oranje en Frank de Boer trouwens niet meemaken. Al op 8 december 2011 (1) schreef ik hier over MENTALITEIT & INTELLIGENTIE.

Hoe het Ajax van Frank de Boer zonder enige inspiratie tegen een toch aansprekende opponent als Real Madrid op het veld staat. Slappe hap, zonder iets van inzet.

Tel daarbij de Hollandse mentaliteit van deze eeuw, namelijk dat alles vanzelf wel komt, dat we ons nergens druk over hoeven te maken en dat we volgende week toch wel ons feestje zullen vieren, en u bent wel heel erg naïef geweest om ook maar vijf minuten te denken dat Ajax die volgende ronde zou gaan halen.

Lees voor “Ajax” nu “Oranje”, en u bent tien jaar later weer helemaal up to date.

SOORT ZOEKT SOORT

Ik heb tussen alle aandacht voor dit overigens leuke, maar ook fascinerende toernooi ergens opgevangen, het zal wel van een kenner zijn geweest, dat de blessure van Virgil van Dijk van groter belang is dan wie er nou eigenlijk voor de groep staat. Grotere onzin in een toch al idiote wereld van enorm gelul ben ik misschien wel nooit tegengekomen. De manager/coach maakt altijd het verschil. Overal. Natuurlijk heeft ook een topcoach talent nodig, één of twee echte sterren. Soort zoekt soort, daarom willen topspelers ook niet uitkomen, dan wel alles geven voor en in mindere ploegen, met middelmatige of soms zelfs ronduit slechte trainers. Tot die laatste categorie behoort De Boer. Op zeker.

Toch heeft die ondanks alles nog altijd min of meer sympathieke onbenul een paar sterren tot zijn beschikking, zelfs meer dan één of twee. De naam van Dumfries is al gevallen. Maar ook: Frenkie de Jong, of Georginio – woke – Wijnaldum, die zich evenwel drukker lijkt te maken om de boodschap en de kleurtjes van de aanvoerdersband om zijn arm, dan over de toekomstige tegenstander. Dat bedoel ik dus. Een trainer die voortdurend rept over “focus” en dat “het draait om de details”, maar zelf net zo voortdurend de fout ingaat met zijn eigen concentratie (want het woord visie durf ik bij hem al helemaal niet te gebruiken). Zo vergiste hij zich in het aantal speelminuten van een van zijn spelers, liet hij onduidelijkheid ontstaan over vaccinaties én konden we hem schaamteloos betrappen op leugens rond de afzegging van hoopvolle, potentiële internationals. Ja, hij had ze allemaal gebeld. Terwijl hij het in werkelijkheid ordinair afdeed met – jawel – een appje. De smartphone, ook al zoiets. Nog op het trainingsveld grijpen de heren als eerste en iedere keer naar hun mobieltje. Wijnaldum en de verder hopeloos onzichtbare Depay tekenden tijdens deze campagne tussen neus en lippen door ook nog eventjes contracten bij respectievelijk Paris Saint Germain en Barcelona. De Boer staat erbij en kijkt ernaar. Focus dus.

Maar we hebben wel een leuke groep. Nog sterker, we domineerden de wedstrijd tegen Tsjechië, aldus kenner De Boer. Dat zei hij bij Ajax ook altijd, als hij waar dan ook in Europa alweer kansloos had verloren. Lees bijvoorbeeld DE BALLENJONGENS KRIJGEN DE SCHULD, van 12 december 2013 (2).

Ik maak het even af. Want zeven jaar daarna, op 12 oktober 2020 (3) zat ik STIJF VOOR DE TELEVISIE (I).

Ik ben niet geschrokken van het vertoonde spel, het gebrek aan creativiteit, het ontbreken van de ijzeren wil en de kennelijke afwezigheid van een tactisch plan met opdrachten. Nee, ik werd alleen maar bevestigd. Dit is terug naar de periode-Danny Blind. Met alleen maar gemiste hoofdtoernooien. Hoe kan een spectaculaire voetbalnatie zó afglijden? Nou, gewoon, zet de evident verkeerde man voor de groep-in-opbouw. En dat is nu dus Frank de Boer. Hoe gek is die benoeming, als Louis van Gaal beschikbaar is en wel trek in deze klus zou hebben gehad? Weg met De Boer, die knul kan dit niet. Ik heb een waardeloze vertoning gezien – nadat het vorige week tegen Mexico ook al helemaal fout was gelopen – met een verkeerd selectiebeleid, een gekke opstelling en het (te lang) uitblijven van bepalende wissels. Alles mis.

Na een wedstrijd waarin het Nederlands elftal geen enkele keer op doel tegen Tsjechië heeft geschoten, wat volgens databureau OPTA sinds de start in 1980 van deze statistieken nog nooit is voortgekomen (!), en een herhaling van alle zaken die zo bij de trainer Frank de Boer horen, past slechts een afscheid. Kom niet aan met overwinningen op Oekraïne, Oostenrijk en – jawel – Noord-Macedonië. Eenvoudige thuiswedstrijden, zonder dat het er op of er onder gaat. Nee, probeer nu serieus Louis van Gaal te strikken voor het project “Qatar 2022”. Dat is één van de weinige kansen op succes. Je kunt wachten op het ontslag van Ronald Koeman bij Barcelona, maar dan is het misschien al te laat.

Voor De Boer rest slechts professionele rust. Ik zeg: doe je oortjes in en laat je meevoeren op die mooie song van de Bee Gees, hierboven al even aangehaald: How can you mend a broken heart? Ontspan, en focus je op andere dingen dan voetbal.